Typ bity jako ostatnie denary Władysława Wygnańca w latach 1144-1146 w
okresie gorących walk z braćmi, czego wyrazem jest również i ta moneta
przedstawiająca dwie sceny walki.
Bardzo ładny, dobrze wybity egzemplarz. Moneta wybita pękniętym, jednak dość świeżym stemplem ze świetnie widocznymi detalami, zwłaszcza szybko zapychającymi się w stemplu, takimi jak perełki otoku, czy pióra na szyi orła.
Awers: Rycerz stojący w lewo z mieczem wyciągniętym w ręce, trzymający tarczę z wyraźnie zarysowanym umbem, u jego stóp postać błagająca o litość, z twarzą en face; w polu za rycerzem trzy kule.
Rewers: Orzeł chwytający w locie zająca; w polach po jednej kuli, w otoku zewnętrznym naśladownictwo legendy.
Srebro, średnica 10,4 mm, waga 0,6 g.
