Obiegowy egzemplarz.
Płytkie bicie charakterystyczne dla monet zamówionych w mennicy paryskiej.
Nominał wprowadzony reformą z 11 stycznia 1924 roku bity w latach 1924-1925 w mennicach w Paryżu i Londynie. Zgodnie z ustawą z 20 stycznia 1924 roku monetami srebrnymi można było spłacać zobowiązania do kwoty maksymalnie 100 złotych. Moneta pozostająca w obiegu do 31 grudnia 1932 roku, wymieniana w kasach NBP w latach 1933-1934.
Moneta bita w roku 1924 w Paryżu (ze znakami mennicy: róg i pochodnia) oraz w 1925 roku w Londynie (z kropką po dacie). Łączny nakład z lat 1924-1925 to 40 000 000 sztuk.
Monety bite wg projektu Tadeusza Breyera ze srebra .750, o średnicy 23 mm i wadze przepisowej 5 g.
Awers: orzeł w koronie, w otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA i rok.
Rewers: popiersie dziewczyny w chuście, przed nią kłosy zboża, wyżej napis 1 ZŁOTY.
Obrzeże: ząbkowane;
